Hoi allemaal!

Er zit weer een week op en ik heb weer een hoop meegemaakt hopelijk vinden jullie het leuk om te lezen :)

Woensdag 31 mei

Vandaag kom ik om 8.30u aan op mijn project en hoor al voordat ik naar binnen loop een hoop gehuil. Als ik binnen kom zie ik dat een hoop kinderen aan het huilen zijn, maar geen idee waarom. Ik kan dus snel aan de slag met het troosten van deze lieverds.

Geen van de aanwezige huismoeders sprak Engels, dus dat was wel een beetje eenzaam. Ik kon met niemand praten.

Om 13.30u ontstaat er ineens chaos, alle kinderen worden verschoond en krijgen allemaal identieke kleren aan. Ook worden de bedden verschoond en de vloer gedweild. Ik probeer nog te vragen wat er gebeurt, maar door de taalbarrière krijg ik hier geen antwoord op.

Ineens brengen we alle kinderen naar buiten en moeten ze heel stil liggen en zitten op de kussens die zijn klaargelegd. Ook de oudere kinderen zitten buiten. Ik neem als taak dan maar 'kinderen stilhouden' op me, en kijk om me heen of ik kan zien wat er nu precies aan de hand is.

Dan, na een tijdje, hoor ik gezang. Alle nonnen, een aantal huismoeders en de grote kinderen komen al zingend voorbij. Ze dragen kaarsen en een beeld van Maria. In elke kamer stoppen ze, bidden ze, en al zingend lopen ze door naar de volgende kamer.

Op de binnenplaats worden na een tijdje de laatste stukken voorgelezen en zingen alle kinderen mee met het laatste lied. Daarna krijgt iedereen een lolly.

Ik ben ontzettend onder de indruk hiervan, het was heel erg bijzonder om mee te maken. Maar wat er nou precies is gebeurd weet ik nog steeds niet. Gelukkig zie ik Sister Mira voorbij komen, dus ik loop naar haar toe en vraag haar om het uit te leggen.

Ze wordt eigenlijk heel enthousiast van mijn vraag en vertelt me in geuren en kleuren hoe de maand mei in het teken staat van Maria. Op de laatste dag van mei (vandaag dus) ging Maria op bezoek bij Elisabeth, en daarom staan ze daar extra bij stil. Voor deze feestdag hebben ze dus besloten om een soort van kleine bedevaartstocht te houden met de kinderen.

Ik ben heel blij dat ik dit heb mogen meemaken en dat Sister Mira het me zo goed kon uitleggen.

'S avonds hebben we twee powercuts, waardoor we gezellig tussen een heleboel kaarsjes op de bank zitten te kletsen.

Donderdag 1 juni

Vandaag is er op het project weer niemand die Engels spreekt, waardoor de tijd best wel traag gaat. De kinderen zijn lief zoals altijd, hoewel er wel een kindje is dat de hele dag huilt als ik haar geen aandacht geef. Dat vind ik een beetje lastig om mee om te gaan, dus daar moet ik even met sister Thea over praten als dat zo blijft.

Verder heb ik even een voetbal over staan gooien met een van de huismoeders terwijl de kinderen sliepen. Echt grappig.

Ik heb een beetje last van heimwee, maar na een telefoontje met mama gaat dat al een stuk beter.

Weer lekker op tijd naar bed.

Vrijdag 2 juni

Vandaag was een hele interessante dag op het project. Er was weer niemand die Engels kon maar 's middags kwam er een man op visite die wél heel goed Engels kon. Hij vertelde een heleboel over zichzelf, hij vertelde dat hij even kwam kijken hoe het allemaal werkt in een opvang zoals dit omdat hij zelf ook in een opvang ging werken. Verder stelde hij heel veel vragen over Nederland en probeerde hij me over te halen om na mijn studie in Malawi te komen wonen. Ontzettend grappig gesprek was dat.

Vandaag ook even met sister Thea gesproken over dat kindje dat steeds blijft huilen en ze heeft me goed advies gegeven.

'S avonds hadden we een hele lange powercut, maar we waren net aan het koken dus moesten we nu op ons enige gaspitje koken, waardoor het allemaal heel lang duurde. Wel lekker gegeten en 's avonds weer heerlijk op tijd mijn bed in.

Zaterdag 3 juni

Vandaag ben ik samen met Karlien naar Nkhoma Mountain geweest. Was super!

We zouden om 7.00u opgehaald worden, maar om 6.10u (toen ik dus nog langzaam aan het wakker worden was in bed) kwam Diana me uit bed halen omdat we al om 6.30u werden opgehaald! Stress dus.

We moesten een uurtje rijden naar Nkhoma, maar onderweg werden we gestopt voor een politie controle. Rachid (onze chauffeur en gids) had geen reserveband in zijn auto liggen en daarom pakte de politie zijn rijbewijs af! Hij mocht dan 's middags zijn rijbewijs weer komen halen. Dat was goed balen natuurlijk, maar Rachid liet de dag niet verpesten. In Nkhoma vertelde hij ons eerst een beetje over het dorpje en daarna kon onze hike beginnen.

Súper zwaar, echt heel erg. Het eerste deel was nog wel een pad, maar het tweede deel was gewoon stijl omhoog klimmen tegen rotsen aan. In totaal duurde de tocht naar boven 2,5uur.

Hoe zwaar het ook alweer was, was ik meteen vergeten toen ik boven aankwam. Want wat was dat mooi! Dat uitzicht, daar heb ik gewoon geen woorden voor.

We zijn anderhalf uur blijven zitten, omdat we er zo van genoten. Na een kleine fotoshoot zijn we dan toch maar begonnen aan de klim naar beneden. Dit duurde 1,5uur, maar voor de beenspieren is dat nog zwaarder dan omhoog. Verder was het best goed te doen. Na even chillen in de schaduw konden we in de auto stappen om naar huis te gaan.

Maar we moesten nog langs de politie om Rachids rijbewijs op te halen. Dat ging niet helemaal zoals gepland, want de politieagente was er niet meer. Dus we moesten naar het politiebureau, maar daar was ze ook niet. Uiteindelijk hebben we haar gebeld, maar ze was al thuis en kon écht niet meer terug komen. Dus Rachid moest zonder rijbewijs naar huis en mag hem maandag op gaan halen. Echt balen dus.

We waren om 16.00u thuis en om 18.00u kwam Astrid, een nieuwe vrijwilliger, aan. Ze is Noors dus vanaf nu moeten we Engels praten thuis. Astrid gaat ook naar House of Joy, dus dat is wel super gezellig.

Zondag 4 juni

Vandaag om 7.00u opgestaan, want we gaan met z'n allen naar de kerk, samen met de kinderen van het project van Karlien.

Was een heel gedoe om daar te komen, echt weer een avontuur. De minibus heeft ons behoorlijk afgezet. We waren op een plek waar bijna geen minibusjes kwamen en toen was er eentje helemaal leeg, die beloofde ons privé rechtstreeks naar de kerk te brengen. Maar dan moesten we wel het dubbele betalen van het normale bedrag. Na een tijdje discussiëren besloten we om dat maar te doen, maar zodra we hadden betaald ging hij toch andere mensen oppikken en hadden we dus veel te veel betaald. Toen ik er iets van zei lachte hij ons alleen maar uit...

Uiteindelijk waren we een beetje laat bij de kerk, maar dat was hier geen probleem.

We werden officieel welkom geheten in de kerk, dat was wel bijzonder.

De rest van de dienst was erg speciaal om te zien, ondanks dat we er natuurlijk niks van konden verstaan. Er kwam wel een hele lieve vrouw bij ons zitten die af en toe voor ons kon vertalen. Op een gegeven moment werden er ook offers gebracht, waaronder een levende kip. Die bleef eerst heel goed stil zitten, maar ging later rondrennen door de kerk. Heel grappig gezicht.

Na de kerk zijn we nog even bij het zwembad geweest en 's avonds aten we weer pizza bij four seasons.

Maandag 5 juni

Hele leuke dag gehad op het project. De minibus vroeg vanochtend minder dan normaal, dus dat was mooi meegenomen.

Er was een andere vrijwilliger vandaag, een Malawiaans meisje. Zij zal de komende weken ook aanwezig zijn op het project. Ze kan ook heel goed Engels én Chichewa, dus ze kan voor ons vertalen.

Later in de middag kwam Maartje Astrid brengen, en haar introductie doen. Het is heel leuk dat we nu samen op het project zijn.

We hebben vandaag met de kinderen buiten gespeeld en weer heel veel geknuffeld.

Maartje bracht ons ook thuis en in de auto vertelde ze dat die man die vrijdag op bezoek was, tegen de bewaker had gezegd dat hij voor mij kwam. Heel bizar dus, want ik had hem nog nooit gezien! Ook een heel ander verhaal dan hij aan mij had verteld natuurlijk! Morgen dus maar even tegen sister Thea zeggen dat ik hier echt niks vanaf wist.

'S avonds heb in Astrid geleerd hoe ze bao moet spelen en ging ik weer lekker op tijd slapen.

Dinsdag 6 juni

Vandaag was het weer een hele leuke dag. Het is zo gezellig om niet meer alleen te hoeven reizen en ook niet alleen te zijn op het project.

Ik heb eerst even met sister Thea gepraat over die man van vrijdag, maar ze kon er gelukkig ook wel een beetje om lachen. We hebben afgesproken dat als hij nog een keer terug komt, we hem samen wegsturen. Maar ik denk niet dat hij nog terugkomt.

Vandaag kwam de fysiotherapeut op het project, die komt elke dinsdag. Ik heb mogen meekijken met de therapie, was echt heel erg interessant. Ik heb ook een beetje kunnen meehelpen en hij heeft me heel veel dingen uitgelegd. Ook heeft hij me laten zien hoe ik een kindje het beste kan leren om zelf te gaan staan, want er zijn een paar kindjes aan wie ik kan zien dat ze het proberen maar waarbij het nog net niet lukt. Dus ik vertelde hem dat ik ze dat graag wilde leren en nu weet ik dus hoe ik dat het beste kan aanpakken! Helemaal top :).

'S avonds zijn we gaan eten in een Nepalees restaurant, dat was erg lekker.

Nog even wat zitten kletsen en toen weer lekker naar bed.

Liefs, Amber