Lieve allemaal,

Wát een weekend! Cape Maclear is geweldig!

Vrijdag werden we om 7.00u opgehaald door Rachid, het is ongeveer 4,5 uur rijden naar Cape Maclear. We reden over de grens met Mozambique, de ene kant van de weg is Malawi en de andere kant is Mozambique. Als Rachid het niet had gezegd was het me nooit opgevallen, je ziet totaal niet dat het een grens is.
Het laatste stuk van onze reis ging dwars door de bergen. Voor het eerst sinds ik in Malawi ben kreeg ik hierdoor last van wagenziekte, maar gelukkig zat ik voorin dus met mijn raampje open en wat ademhalingsoefeningen ging het wel goed.
Aangekomen in Cape Maclear moesten we even zoeken naar onze accommodatie, we waren er voorbij gereden. Daardoor wel een rondleiding door het dorpje gehad, dus dat was ook wel leuk eigenlijk. Uiteindelijk hebben we het gevonden en konden we onze spullen in de dorm leggen en gaan lunchen.
Het was een prachtige accommodatie, pal aan het strand. Na de lunch trokken we onze bikini's aan en hebben we de hele middag op het strand liggen zonnen. Heerlijk.
In de namiddag liepen we een rondje door het dorp, er zijn daar heel veel kleine winkeltjes om souvenirs te kopen, en haastten ons daarna terug naar het strand om de zonsondergang te kijken. Die zou hier heel mooi moeten zijn. Ze hebben niet teveel gezegd, de zonsondergang was prachtig! Kan het met geen woorden beschrijven, dus ik zou zeggen: kijk naar de foto's!
'S avonds was er een barbecue, heel erg lekker, en spelen we heel veel potjes Bao. Uiteindelijk kwam er een man bij ons zitten, die zich voorstelde als Peter. We hebben heel gezellig met hem zitten kletsen en uiteindelijk besloot hij onze drankjes te gaan betalen. Hoefde niet van ons, maar hij stond erop en voordat we iets konden zeggen had hij al besteld. De rest van de avond hebben we gekletst met Peter en een heleboel andere mensen die ook in deze accommodatie verbleven. Super gezellig allemaal. Peter bood ons aan om op zaterdag mee te gaan op zijn zeilboot. Dit hadden we stiekem heel graag willen doen, maar we hadden al een andere boot geregeld voor zaterdag, dus helaas.
Zaterdag sliepen we lekker uit (tot 8.00u) en werden we om 10.30u (een half uur te laat, wat in Malawiaanse begrippen gewoon nog op tijd is) opgehaald voor onze boottrip. Dat was ook fantastisch: We hebben een adelaar gevoerd door vis in het water te gooien, de vogel komt er dan meteen op af vliegen, super gaaf. Daarna hebben we een rondje gevaren, om alle mooie plekken te bekijken en gesnorkeld. Dat snorkelen was super vet, want er waren echt een miljoen vissen en ze bleven super dichtbij zwemmen. Ook wel een beetje eng, want ze zwommen allemaal tegen me aan enzo. Na het snorkelen maakten mensen van de boot lunch voor ons klaar op het strand en hebben we de rest van de middag op het strand liggen chillen. Daarna weer naar de accommodatie gevaren.
We besloten om deze keer ergens anders te eten, omdat er zo veel restaurantjes zijn in het dorp. Maar nadat we twee compleet lege restaurants in gelopen waren, besloten we toch maar gewoon in de accommodatie te gaan eten. Onderweg terug naar de accommodatie konden we wederom genieten van de prachtige zonsondergang. Er waren veel kinderen op het strand, en terwijl ik probeerde om foto's te maken van de zonsondergang kwamen ze steeds in mijn beeld staan. Ze wilden allemaal op de foto. Super schattig.
'S avonds was er een kampvuur op het strand waar ook een bandje bij kwam spelen, en daarna vloog ik mijn bed in want ik was super moe.
Op zondag sliepen we weer uit, net als op zaterdag, en tijdens het ontbijt vertelde Astrid dat ze Peter zaterdagavond weer had gezien. Deze keer had hij gevraagd of we zondag mee wilden op zijn jetski. En inderdaad, later op de ochtend appte hij om te vragen of we dat nog steeds wilden. We twijfelden er even over, want we kennen hem natuurlijk niet echt enzo, maar besloten uiteindelijk om toch maar gewoon te gaan. Dat was een van de beste beslissingen van het weekend, want het was fantastisch! Hij kwam met zijn jetski achter de auto het stand oprijden, samen met zijn halve familie en haalde ook een Crazy Sofa uit de auto. Dat is zo'n rond opblaaskussen die je achter een boot (of in dit geval de jetski) kan hangen en waar je dan op kan zitten en als je dan gaat varen is dat super grappig. Het lijkt een beetje op een Banaan, maar dan rond. Sorry voor de vage uitleg, zie de foto ;).
Eerst mochten we dus een tijdje op de Crazy Sofa en daarna vroeg ik hem of we misschien ook een keer achterop de jetski mochten. Dat mocht en met 80 km per uur vlogen we over het water. Echt geweldig!
Hierna bedankten we Peter heel hartelijk, zeiden gedag tegen zijn familie en gingen terug naar onze eigen accommodatie om lunch te eten en onze spullen in te pakken.
Om 14.00u werden we helaas alweer opgehaald om terug te gaan naar Lilongwe. Als het had gemogen had ik hier nog wel eek week willen blijven, het was zo mooi!
Onderweg naar huis ging alles weer eens niet helemaal soepel. We hoefden nog maar een uurtje te rijden, maar ineens hoorden we een harde BENG... Rechter voorband hélemaal plat. Het was al helemaal donker, dus mijn iPhone was ons enige licht om de band mee te vervangen. Nu was dat wel gelukt na een tijdje, maar toen we weer wilden rijden hoorden we een heel raar geluid weer. Dus, band er weer af en opnieuw erop en weer eraf want het was nog niet opgelost. Hoe het uiteindelijk is gelukt weet ik niet, maar na drie kwartier konden we weer rijden, gelukkig.
Thuis nog even wat gekletst met Diana en daarna lekker mijn bedje in.

Veel liefs,

Amber