Hoi lieve volgers :)

Met nog 8 weken te gaan (het komt ineens super dichtbij), hier weer eens een update ;)

Afgelopen zaterdag had ik weer een training: 'Wijzer met Kids'.

Tijdens deze training hebben we specifiek aandacht besteed aan vrijwilligerswerk met kinderen, waar moet je op letten en wat kun je verwachten? Zo hebben we bijvoorbeeld veel aandacht besteed aan hechting, omdat de kinderen waarmee we in aanraking komen heel kwetsbaar zijn. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze aan ons, als vrijwilliger, gaan hechten. Wij gaan na een aantal weken weer weg en dat is voor een kindje erg lastig. Daarom hebben we hele duidelijke richtlijnen, hoe we kunnen voorkomen dat een kind aan ons hecht. Dat betekent bijvoorbeeld dat we niet té persoonlijke dingen kunnen doen met een kind (denk hierbij aan wassen, of met één kind een spelletje spelen).

Een van de meest bijzondere dingen van de training vond ik toen we een piramide moesten bouwen. We kregen 24 blokjes, waarop we moesten schrijven wat een kind nodig heeft om zichzelf te ontwikkelen (eten, onderdak, liefde, veiligheid etc.). Van deze blokjes moesten we een piramide maken: onderin de 6 belangrijkste blokjes en bovenin het minst belangrijke blokje. Tussen elke laag blokjes zat een strook papier. Ook hielden we 3 blokjes over, die niet in de piramide thuishoorden.
Daarna was de opdracht als volgt: wat als je piramide een kind is? Wat als we bij dit kind een blokje weghalen, wat gebeurt er dan?
Er waren drie groepen, en dus drie piramides, oftewel drie 'kinderen'. Een voor een moesten we het blokje 'onderdak' weghalen uit onze piramide. Eén van de piramides viel meteen om, de andere twee bleven staan. Maar wat nou als dit kind ook geen familie meer heeft? En daar gingen we, het blokje 'familie' haalden we weg. De volgende piramide viel om. Onze piramide bleef als laatste staan, maar toen we het blokje 'liefde' weg moesten halen, stortte ook onze piramide in.
Deze opdracht heeft op mij veel indruk gemaakt, omdat de vergelijking tussen die piramide en een kind zo goed werkt. Elk kind is anders en zal anders reageren. Het ene kind stort meteen in als je een van die 'blokjes' weghaalt, het andere kind kan veel meer hebben. The bottom line was dat we vooral moeten zorgen dat wij niet één van die onderste blokjes zijn. Wij kunnen een kind natuurlijk best eten geven, en extra liefde en aandacht, zolang we maar zorgen dat dat blokje blijft als wij weggaan.

We sloten de dag af met het opstellen van een activiteitenplan. Hoe doe je dat en wat voor activiteiten kun je doen bij welke leeftijd (om de ontwikkeling van een kind in die specifieke leeftijd te stimuleren)?

Al met al was het een lange en indrukwekkende dag, die vooral heel leerzaam was en me veel inzicht heeft gegeven in mijn rol als vrijwilliger en in hoe ik om kan gaan met de kinderen op mijn project.

Verder ben ik bezig met de praktische zaken voor de reis verder regelen en schiet het ineens al aardig op, 23 mei is stiekem al best wel snel :)

Ik heb er onwijs veel zin in en tel de dagen tot ik mag gaan! (Het zijn er nog 54) ;)

Liefs, Amber