Hoi allemaal,

Vandaag heb ik besloten om een heel verhaal te wijden aan de vraag: 'hoe ziet een dag er hier voor mij uit?' Dus hier een uitgebreide beschrijving van mijn dag op dinsdag 30 mei.

Mijn wekker gaat om 7.00u, maar ik blijf nog tien minuutjes liggen voordat ik mezelf onder m'n klamboe door worstel om uit bed te komen.

Ik kleed me aan en loop richting de ontbijttafel. Een beetje kletsen met de andere vrijwilligers, terwijl ik een bakje cornflakes eet. Dan maak ik mijn tas klaar en om 7.50u vertrek ik richting Corner 47.

Het is ongeveer 20 minuutjes lopen naar de corner, en onderweg maak ik een praatje met Peanutman. Hij staat elke dag op dezelfde plek, dus ondertussen kennen wij hem allemaal.

Aangekomen op Corner 47 is het wachten tot er een busje voorbij komt die nog plek voor me heeft. Gelukkig is dat vandaag heel snel het geval en na een korte onderhandeling over de prijs heb ik vandaag de luxe dat ik voor in het busje mag zitten (dus veel minder krap). Helaas brengt het busje me niet naar de precieze plaats die ik in gedachten had, dus ik moet nog een stukje lopen naar Carpark. In Carpark is het altijd een chaos, ook vandaag weer. Gelukkig zie ik al snel de blauwe TukTuk van William staan, dus ik stap in. Onderweg kletsen we gezellig, over Malawi en over Nederland. Na een kwartiertje komen we aan bij House of Joy. Het is dan 8.45u.

Daar groet ik de guard, de nonnen en de huismoeders en ga meteen naar de kinderen toe. Die zijn blij me te zien en ik kan meteen aan het werk met de eerste flesjes en luiers. Net wanneer ik begonnen ben met het voeden van de grote kindjes, komt Flora naar me toe. Er staat lunch voor me klaar. Dat doen ze elke dag, terwijl dat helemaal niet nodig is natuurlijk. Vandaag is het thee met melk en boterhammen met pindakaas. Super lief.

Na de lunch ga ik terug naar de kinderen en niet veel later ben ik ineens helemaal alleen. Geen idee waar alle mama's naartoe zijn, maar ik sta ineens in m'n eentje met die hele groep baby's. Dit gaat gelukkig allemaal goed en na een tijdje komen de mama's weer terug.

Flora heeft me beloofd dat ze me zal leren om een baby op mijn rug te dragen met zo'n Afrikaanse doek. Die belofte komt ze na en al snel heb ik Joyce achterop mijn rug gebonden. Hele leuke ervaring voor mij en Joyce vond het ook niet erg, die viel na 5 minuten al in slaap. Ik merk dat het stiekem heel zwaar is, zo'n kind achterop je rug. Hier zie je heel vaak vrouwen grote stukken lopen met hun baby op deze manier op hun rug, daar heb ik nu nog meer respect voor dan ik al had.

Verder verloopt de dag rustig: flesjes geven, liedjes zingen, luiers verschonen en heel heel veel knuffelen.

Om half vier zou William me ophalen, maar ik krijg een sms'je van hem dat ie iets later is. Dit wordt uiteindelijk 16.00u, maar ik had m'n handen nog vol dus het was geen probleem. William brengt me naar de stad, waar ik even snel boodschappen doe en daarna naar Carpark loop om een minibusje naar Area 47 te zoeken. Al snel heb ik drie mensen om me heen staan, die proberen me in een nog helemaal leeg busje te zetten. Dit wil ik niet, want de busjes hier vertrekken pas als ze helemaal vol zijn, dus ik zoek verder tot ik een bijna vol busje zie. Ik heb weer het geluk dat ik voorin mag zitten. De bus is al snel vol, maar we kunnen helaas nog niet rijden, omdat het te druk is en we dus niet uit ons parkeervak kunnen komen. Na een tijdje lukt het dan toch en rijden we naar Corner 47.

Daar aangekomen moet ik onze chauffeur er nog even aan herinneren dat ik er graag uit wil, en dan kan ik gaan lopen naar huis. Onderweg kom ik Diana tegen, dus we kunnen gezellig samen lopen.

Dinsdagavond is de avond dat we met alle vrijwilligers en de coördinatoren uit eten gaan, dus thuis ga ik even snel douchen want om 18.30u worden we opgehaald met de taxi. Het is hier al om 17.30u donker, dus als we daarna nog wegwillen dan moet het met privé vervoer.

Rachid (een van onze vaste taxi chauffeurs) brengt ons naar Bombays, waar we heerlijk eten en gezellig bijkletsen. Om 21.00u zijn we klaar en haalt Rachid ons weer op. Om 21.30u zijn we weer thuis en ga ik dus meteen mijn bed in. Aangezien ik normaal hier al om 21.00u in bed lig, ben ik vandaag wat aan de late kant. Vol met eten en nieuwe indrukken van vandaag klim ik weer onder de klamboe door en kruip onder mijn dekens.

Weer een dag voorbij, nu al benieuwd naar de avonturen van morgen.