Lieve allemaal,

Weer anderhalve week voorbij, de tijd gaat veel te snel. Ik ben ondertussen al over de helft. Hier nog maar eens een update :) Veel leesplezier!

Woensdag 7 juli
Vandaag ging ik niet naar House of Joy, maar samen met de andere meiden (behalve Astrid, die ging wel naar House of Joy) naar het project van Carlijn en Mandy: Adziwa day care. Dit is een dagopvang voor weeskinderen. Ik merkte erg veel verschillen met House of Joy, vooral dat het bij Adziwa echt een stuk minder 'luxe' is allemaal.
Rond 10.30u vertrokken we op Adziwa, om naar Lilongwe Youth Organisation te gaan. Dit is een school in de buurt van Adziwa. Hier gingen we een sportmiddag organiseren. Het is een hele kleine school, maar met super veel klassen: van Nursery tot middelbaar onderwijs.
De sportdag was heel leuk, maar vrij vroeg weer afgelopen, dus we konden op tijd naar huis. Even langs town voor boodschappen en langs de souvenirsmarkt en daarna nog even wat gedronken bij Kiboko.
'S avonds aten we pannenkoeken (jammie). Na het eten ging Carlijn aan haar blog werken (or so she said) maar zat daarna op Facebook ipv haar blog. Dit leidde tot een hilarisch 'ouder-kind' gesprek tussen Carlijn, Karlien en Esther. Ontzettend grappig.

Donderdag 8 juni
Vandaag was het een beetje een zware dag op het project. Alle kinderen waren erg lastig. Tijdens het buitenspelen met de grotere kinderen, klommen ze allemaal over me heen en waren me zelfs aan het slaan en Emilida was weer in een zielige bui. Al met al duurde de dag erg lang.
Uiteindelijk zijn we om 15.00u naar huis gegaan en hebben we nog even lekker uitgerust. Esther had afscheid op haar project dus zij en Karlien waren ook een beetje op tijd thuis. We hebben lekker met z'n allen gekletst en ik ging weer erg vroeg naar bed.

Vrijdag 9 juni
Vandaag was het weer heel leuk op het project. De kindjes waren weer lief en Flora was terug, dus we hadden weer iemand die Engels kon.
Een van de kindjes was heel hangerig, terwijl ze dat normaal nooit is. Ze bleek ook koorts te hebben dus we hebben haar met een paracetamol in bed gelegd. Gelukkig ging het later op de dag al een stuk beter.
Als lunch kregen we vandaag rijst met bruine bonen, mega lekker.
'S avonds hebben we een hele lange powercut, meer dan 5 uur zaten we zonder stroom. Als avondeten hebben we dus maar een omelet gebakken op ons gasstelletje. Rond 21.30u kwam de stroom gelukkig weer terug. Vandaag ben ik wat langer opgebleven dan normaal, tot 23.00u, want ik kan morgen uitslapen en ik moést gewoon even mijn boek uitlezen.

Zaterdag 10 juni
Uitslapen is niet zo goed gelukt, ik was om 7.30u al wakker en ben om 8.00u maar gewoon opgestaan.
Na het ontbijt vertrokken we met z'n allen naar corner 47, voor een busje naar town. Die vinden we vrij snel, maar het bankje waar Karlien en ik op zaten zat helemaal los. We moesten ons dus de hele weg vasthouden aan de stoel voor ons, zodat we niet achteruit zouden vallen. Vanaf town lopen we naar de stoffenmarkt. Dit is in Old Town, het voelde echt alsof ik in een andere wereld was beland. De wegen zijn slechter, er ligt veel meer afval op straat, er zijn nóg meer mensen en de sfeer is heel anders. Na een korte wandeling komen we via een heel dun klein doorgangetje bij de stoffenmarkt. Dit is geweldig! Het is een hele kleine plek, maar super veel mensen en 180duizend verschillende stofjes! Fantastisch :)
Ik heb 3 verschillende stofjes gekocht en ga hier volgende week mee naar het naaiproject van Doingood om kleding te laten maken.
Daarna zijn we gaan lunchen bij Cappucinos en hebben we een middagje aan het zwembad gelegen.

Zondag 11 juni
Vanochtend om 6.00u de wekker, want Astrid, Mandy en ik worden om 7.00u opgehaald om (voor mij de tweede keer) naar Nkhoma Mountain te gaan.
Eerst moeten we even Rachid's rijbewijs ophalen, want die had hij nog steeds niet terug. Dat gaat gelukkig goed en om 9.00u kunnen we eindelijk beginnen met de hike.
Het gaat deze keer makkelijker dan de vorige keer en in precies 2 uur zijn we boven. We klimmen eerst naar de andere kant van de top, dus dat is voor mij ook nieuw. Daarna klimmen we nog naar dezelfde top waar we vorige week ook waren. Het blijft een prachtig uitzicht en voor de tweede keer zit ik volop te genieten.
Ook naar beneden gaat het goed, ondanks dat we een paar keer struikelen.
'S avonds gaan we weer naar four seasons en lig ik uiteindelijk lekker op tijd in mijn bed.

Maandag 12 juni
Wekker weer om 6.00u vandaag, want we gaan op outreach met sister Mira. We vertrekken om 7.00u, halen Roos op en gaan op zoek naar een minibusje. Het duurt heel lang voor we die hebben gevonden maar uiteindelijk zijn we onderweg. Iets voor 8.00u komen we aan bij house of joy. We gaan even snel goedemorgen zeggen tegen onze kindjes en dan is het al tijd om te gaan.
Ik zit voorin met Sister Mira en de rest zit achterin. In eerste instantie start de auto niet, dus de mannen gaan duwen. Dan kunnen we eindelijk gaan. Het is een uur rijden naar Nasala Village. Onderweg bidden ze allemaal de rozenkrans voor een veilige reis. Tussen het bidden door fluistert sister Mira informatie over de plekken waar we langskomen en wat we precies gaan doen. Ook vertelt ze me dat de leraren van een heleboel scholen op dit moment staken. Die staking duurt nu al 2 weken, en niemand weet wanneer het zal stoppen.
Na een uurtje rijden over een weg die amper de naam 'weg' verdient, komen we aan bij een hele kleine nursery school. Er zijn maar twee lokalen, één wordt gebruikt voor naailes voor vrouwen uit het dorp en de andere voor de les van de 60 kinderen op deze school.
Eerst gaan we met ze buitenspelen, we proberen ze te leren springtouwen, maar dat vinden ze best wel lastig. Uiteindelijk lukt het dan toch een beetje en hebben ze erg veel plezier. Na het spelen gaan we naar binnen en zingen liedjes. Daarna krijgen ze les over de Goede Herder. Dat is onderdeel van het programma wat ze hier volgen, onder leiding van Sister Mira. Ze doet het heel leuk en betrekt de kinderen ook in het verhaal. Na de les is het voor de kinderen tijd voor eten, en voor ons alweer tijd om te gaan.
Op de terugweg wordt er niet gebeden, dus ik heb de mogelijkheid om gezellig een praatje te maken met sister Mira. Dit is heel interessant, we praten over het leven en de dood en ze vertelt me wat over zichzelf. De chauffeur zet ons af in town bij de minibusjes, en wij vertrekken richting het naaiproject.
Het laatste stuk naar het dorp waar het naaiproject is, moet met de fietstaxi. Het is een lang stuk, over een hele slechte weg, dus het is een erg hobbelige rit. Aangekomen op het naaiproject worden we heel vriendelijk ontvangen en leg ik precies uit wat ik van elke stof wil laten maken. Ze nemen mijn maten op en dan gaan we weer terug naar de fietstaxi's (we hebben ze gevraagd op ons te wachten). Onderweg zijn we echt een bezienswaardigheid, de mensen hier zijn duidelijk nog niet gewend aan blanken. Ze roepen ons na en vooral de kindjes zijn erg geïnteresseerd.
'S avonds is het Karlien haar laatste avond, en spelen we het grote safarispel. Heel gezellig. Ik lig laat in bed, maar het was het helemaal waard.

Dinsdag 13 juni
Vandaag weer gewoon naar house of joy. 'S ochtends moesten we helaas afscheid nemen van Karlien en daarna duurde het weer heel lang om een busje te vinden. Hierdoor zijn we een beetje laat, maar we krijgen wel een heel warm welkom van de kinderen.
Het was een rustig dagje, niet veel bijzonders. 'S avonds aten we bij Mamma Mia, een Italiaans restaurant. Was erg lekker en heel gezellig.
Vandaag realiseerde ik me dat ik al precies op de helft ben van mijn tijd hier, dat is wel even raar om te beseffen.

Woensdag 14 juni
Vandaag is er een nieuwe baby binnengekomen in house of joy. Zijn naam is Innocent, hij is pas 2 weken oud, ontzettend klein en schattig en de liefste en leukste baby ooit! Veel geknuffeld en flesjes gegeven de hele dag :)
Na de lunch kregen de kinderen vaccinaties tegen de mazelen. Stuk voor stuk kwamen ze huilend terug, maar vielen wel allemaal heel snel in slaap.
Later op de middag, als ik Innocent een flesje aan het geven ben, krijg ik een mooi compliment van Flora: 'jij weet echt hoe je voor baby's moet zorgen, je doet het echt heel goed, net als een mama'. Heel leuk om te horen natuurlijk :)

Donderdag 15 juni
Rustig dagje house of joy. We waren allebei heel moe, dus tijdens het dutje van de kinderen hebben we zelf ook even onze oogjes dicht gedaan. Helaas duurde het niet lang voordat de eerste kinderen al wakker werden, en moesten we om de beurt opstaan om een baby te troosten of een flesje te maken.
Tijdens de lunch van de kindjes gaf ik Joyce eten, maar dit ging niet helemaal soepel. Elke keer als ik een hap in haar mond stopte, deed ze alsof ze ging eten maar spuugde daarna alles uit. Tegen het einde van de lunch zat Joyce van top tot teen (inclusief rug, geen idee hoe het daar kwam) helemaal onder de zima. En helaas bleef ik ook niet buiten schot, zima in mijn haar en op mijn kleren. Maar de lach op Joyce's gezicht was echt onbetaalbaar. Zat ze daar, helemaal onder de zima, met de grootste lach ooit op haar gezichtje. Heb haar na het eten maar even in bad gedaan, want het was echt geen gezicht.
Onderweg naar huis stoppen we even bij de apotheek, zodat ik neusspray kon kopen. Wie wordt er nou verkouden in Malawi?! Ja, ik dus... Waarschijnlijk aangestoken door een van de kinderen.
Toen we thuiskwamen merkten we dat we geen water hadden, dus we konden niet douchen helaas. Uiteindelijk was het water om 21.00u terug, en kon ik alsnog de zima uit m'n haar wassen.

Vrijdag 16 juni
'S ochtends met alle kinderen buiten gespeeld (we waren nog niet bij de grote kinderen geweest deze week). Met het eten heb ik niet geholpen met de zima voor de grotere kindjes, maar pap gevoerd aan Po, een van de kleinste baby's. Super onhandig, de pap zit in een beker waarmee je het dan moet proberen in dat kleien mondje te gieten. Ik had een doek gebruikt als slabbetje, zodat hij niet helemaal onder de pap zou zitten. Dat lukte gelukkig, dus ik hoefde alleen zijn gezicht schoon te maken.
Voor het eerst vielen alle kinderen echt tegelijk in slaap, dus konden wij even heerlijk ontspannen. Of, dat dachten we. Want na twee minuten werden ze al wakker, allemaal om de beurt ook.
'S middags kwam Maartje op bezoek, dus we konden met haar mee terug rijden. Daardoor waren we lekker op tijd thuis. Helaas was er deze keer geen stroom, dus wéér niet douchen. Pas laat in de avond was de stroom terug, toen ik bezig was met inpakken voor de safari. Lekker op tijd naar bed dus, want we worden al om 6.50u opgehaald morgenvroeg.

Ineens besef ik me dat ik nog maar twee weken heb met de kindjes, en dat ik dan al afscheid moet hebben. Dit besef maakt me een beeje verdrietig, want hoe fijn ik het ook vind om weer naar huis te gaan, ik ga die lieverds echt ontzettend missen!

Veel liefs,

Amber

PS: voor wie het nog niet zelf had bedacht, 'tsiku labwino', de naam van m'n vorige blog, betekent 'fije dag' :) En nee, ik ga nog niet verklappen wat 'ana athu' betekent ;)